Do najważniejszych parametrów termofizycznych paliw poddawanych brykietowaniu zalicza się wartość opałową oraz ciepło spalania. Parametry te zależą przede wszystkim od wilgotności (rys. 1), składu chemicznego i gęstości materiału.
Wartość opałowa słomy i drewna zmniejsza się znacznie wraz ze wzrostem wilgotności. Górna granica wilgotności nie powinna przekraczać 20%, ze względu na podwyższoną emisję zanieczyszczeń w spalinach, jak i na utrudniony proces brykietowania [1].
Ciepło spalania jest to ilość ciepła uzyskana podczas spalania jednostki masy paliwa stałego w atmosferze tlenu. Natomiast wartość opałowa jest to ciepło spalania pomniejszona o ciepło parowania wody uzyskana z paliwa w procesie spalania oraz wilgoci higroskopijnej [2].
Różnica wartości opałowej drewna różnych gatunków drzew jest niewielka. Również udział różnych części drzewa (korzenie, pnie, gałęzie, kora) nie mają wyraźnego wpływu na wartość opałową [5]. Również słoma różnych gatunków roślin w stanie suchym posiada zbliżoną wartość opałową, która waha się w dość wąskim zakresie od 16 do 17 MJ/kg [4].
Rys. 1. Wpływ wilgotności surowca na jego wartość opałową [4]
Tablica 2. Właściwości fizykochemiczne materiałów poddawanych brykietowaniu [1, 3, 4, 5]
Źródło:
materiał pochodzi ze strony www.stravis.pl
[1] Hejft R.: Ciśnieniowa aglomeracja materiałów roślinnych. Politechnika Białostocka, Białystok 2002.
[2] praca zbiorowa: Nowa Encyklopedia Powszechna. PWN, Warszawa 1996.
[3] Lewandowski W.: Proekologiczne źródła energii odnawialnej. WNT, Warszawa 2002.
[4] Grzybek A., Gradziuk P., Kowalczyk K.: Słoma energetyczne paliwo. Wydawnictwo Wieś Jutra Sp. z o. o., Warszawa 2001.
[5] The Centre for Biomass Technology: Straw for energy production. Technology-Environment-Economy. Denmark 1998.
