Zastosowanie – charakterystyka
Brykieciarki ślimakowe prasują rozdrobniony materiał w sposób ciągły, pod ciśnieniem przekraczającym 100 MPa i w temperaturach nierzadko przekraczających 2000C. Duże siły tarcia i temperatury pracy wymuszają zastosowanie na narzędzia bardzo wytrzymałych i odpornych na ścieranie i temperaturę materiałów. Bardzo duże wymagania w stosunku do produkcyjnych brykieciarek ślimakowych sprawiają, że liczba firm mających je w swojej ofercie jest stosunkowo niewielka.
Brykieciarki ślimakowe charakteryzują się dużą rozpiętością wydajności, dlatego znajdują zastosowanie w firmach dysponujących zarówno małą jak i dużą ilością surowca.
W prasach tych powstają brykiety o najróżniejszych przekrojach, najczęściej okrągłych, ale i sześcio i ośmiokątnych, z otworem w środku. Ich średnica oscyluje wokół 60 mm, a długość jest regulowana przez cięcie bądź łamanie. Są one spalane najchętniej w tradycyjnych piecach i kominkach z ręcznym załadunkiem.
Rys. 2. Schemat cyklu pracy prasy:
4a – strefa podawania i odpowietrzania
4b – strefa zagęszczania
4c – strefa wstępnego prasowania
4d – strefa brykietowania
Zasada działania
Ślimak wykonując ruch obrotowy wymusza ruch surowca wzdłuż swoich wrębów, przez wszystkie swoje strefy w stronę otwartej komory prasującej. Na skutek napotkanych oporów rośnie ciśnienie i temperatura (często wspomagana ciepłem płynącym od grzałek) w wyniku czego zachodzi proces brykietowania. Charakterystyka pracy ślimaka, przy dużych ciśnieniach, powoduje powstawanie bardzo dużych sił tarcia wewnątrz materiału jak i o powierzchnie narzędzi. Tarcie powoduje powstawanie dużych ilości ciepła, które często wzmacniane jest przez dodatkowe doprowadzenie go z zewnątrz (przez ścianki tulei bądź podgrzanie samego materiału przed prasowaniem). Temperatura ta, przy materiałach lignocelulozowych, zmniejsza opory tarcia i pomaga w upłynnianiu się substancji wiążących, takich jak lignina i żywica, przez co proces brykietowania przebiega sprawniej.