Agroenergetyka.pl

Energetyka, OZE w sieci: GoldenLine - Energetyka
Blog energetyczno - paliwowy
 
 
strona główna  Zarejestruj się  Ogłoszenia  Forum  Kontakt z Redakcją 


Artykuły
ROŚLINY I ZIARNO
 

Agrotechnika

Data: 2008-01-27
Dla ślazowca jako wieloletniej kultury, szczególne znaczenie ma dobre przygotowanie pola przed założeniem plantacji. W pierwszym rzędzie chodzi o zapewnienie równomierności wysiewu nasion, ich kiełkowania i wschodów nasion. Młode rośliny ślazowca potrzebują do normalnego wzrostu światła, stąd też są wrażliwe na zachwaszczenie. Dlatego pole powinno być dobrze odchwaszczone i nie powinno zaskorupiać się. Odchwaszczanie może odbywać się drogą chemiczną jak również poprzez mechaniczne zabiegi agrotechniczne jest to szczególnie ważne w pierwszy roku uprawy. W latach następnych chwasty nie są tak groźne, gdyż ślazowiec rozwijając bogatą masę zieloną, skutecznie je zagłusza.
Ślazowiec pensylwański może być rozmnażany zarówno generatywnie (przez nasiona) jak i wegetatywnie przez różne części rośliny. Jednak najczęściej plantację zakłada się wysiewając nasiona.

Siew jest jedną z najważniejszych czynności w agrotechnice ślazowca. Musi on zapewniać określone zagęszczenie roślin na jednostce powierzchni, odpowiednie ich rozmieszczenie i możliwie jak najbardziej wyrównaną głębokość przykrycia nasion. Przedstawione wymagania zostaną spełnione przez zastosowanie siewu maszynowego, który równocześnie zmniejsza pracochłonność uprawy. Bezpośrednio na pole uszlachetnione nasiona ślazowca pensylwańskiego wysiewamy w kwietniu. Szeroka rozstawa rzędów (60-70cm) ułatwia międzyrzędowe zabiegi pielęgnacyjne w latach następnych. Uszlachetnione nasiona można też wysiewać w marcu do rozsadnika, wazonów torfowo-glebowych lub do palet i wysadzać w kwietniu lub maju ukorzenione siewki. Ze względu na niewielki rozmiar nasion, głębokość ich umieszczenia nie powinna przekraczać 1-1,5 cm. Możliwy jest wysiew nasion przy użyciu zwykłych siewników zbożowych lub buraczanych w ilości 3-8 kg/ha. Wysiewając ślazowca przy pomocy siewnika zbożowego należy wcześniej wymieszać nasiona z trocinami lub innym podobnym materiałem w celu równomiernego wysiewu tych drobnych nasion. Rozwój techniki rolniczej stwarza też i inne możliwości prawidłowego wysiewu.

Oprócz rozmnażania generatywnego, można z powodzeniem wykorzystać sposób wegetatywny. Do rozmnażania wegetatywnego służą odcinki korzeni lub fragmenty pędów nadziemnych. Sadzonki przygotowuje się bezpośrednio przed sadzeniem, wykopując podziemną część roślin i tnąc korzenie na odcinki długości 8-10 cm. Z dobrze wykształconej 3-4 letniej kępy można uzyskać 20-30 sadzonek, które następnie sadzimy na głębokość 5-8 cm. Przygotowanie sadzonek, jak i ich wysadzanie powinno być dokonane przed wiosennym odrastaniem łodyg, gdyż pojawiające się pączki bardzo łatwo ulegają obłamywaniu, co prowadzi do gorszego i opóźnionego ukorzeniania.
Nawożenie ślazowca uzależnione jest od kierunku użytkowania plantacji, typu gleby, uwilgotnienia, czynników meteorologicznych itp. Dotychczasowe doświadczenia wskazują, że z nawozów mineralnych ślazowiec najsilniej reaguje na azot, którego dawka wynosi nawet 250 kg/ha. Jednak należy przeanalizować efektywność ekonomiczną przed każdym nawożeniem azotem. Nawożenie fosforowe i potasowe jest również niezbędne, a dawki powinny być ustalone na podstawie analizy gleby. Przeprowadzone badania dowodzą, że optymalne nawożenie ślazowca uprawianego na cele pastewne wynosi 80-100 kg/ha P2O5 zaś K2O około 150 kg/ha.

Nieco inaczej przedstawia się sytuacja, kiedy planujemy pozyskiwać nasiona. W tym przypadku nawożenie potasowe pozostaje bez zmian (około 150 kg/ha), fosforowe należy ograniczyć do 60-90 kg/ha, zaś azotowe do 100kg/ha. Z kolei najwyższy plon łodyg uzyskuje się przy następujących dawkach: zwiększenie do 90-120 kg/ha P2O5 , zmniejszenie dawki potasu do 50-100kg/ha oraz azotu do 100-150 kg/ha. Właśnie takie nawożenie można zalecać na plantacjach energetycznych ślazowca pensylwańskiego.
Użytkowanie ślazowca na cele pastewne bądź też z przeznaczeniem do produkcji biogazu rozpoczyna się już w drugim roku uprawy. Pierwsze koszenie roślin przypada w maju, drugie w lipcu-sierpniu, kiedy rośliny osiągają 100-150 cm wysokości, tworzą pączki kwiatowe i kwitną. W naszych warunkach możliwe jest również zebranie trzeciego pokosu tak około października. Należy też wziąć pod uwagę fakt, że intensywne użytkowanie ślazowca obniża trwałość plantacji.

Zbiór ślazowca na nasiona łączyć można ze zbiorem łodyg przeznaczonych na cele energetyczne. Okres zbioru jest dość długi i uzależniony od warunków pogodowych, stanu gleby warunkujące użycie maszyn itp. Za optymalny termin zbioru uważany jest koniec września-listopad (po przymrozkach). Nawet przy bardzo opóźnionym terminie zbioru (grudzień) nie ma obawy o większe straty w plonach nasion, dzięki ich słabemu osypywaniu. Grudniowy termin zbioru dotyczy uprawy ślazowca, np. na osadach pościekowych lub na terenie tzw. lagun w których gromadzone są ścieki komunalne. W takich warunkach użycie maszyn do zbioru łodyg ślazowca jest możliwe dopiero po zamarznięciu podłoża.

Opracował:
mgr inż. Krzysztof Olkowski
Biomax - Gospodarstwo Agroenergetyczne

Źródło:
biomax.com.pl

Literatura:
Opracowania AR Lublin,
Prof. Halina Borkowska,
Prof. Bolesław Styk


Jeśli zamieszczone informacje/linki są nieaktualne /nieaktywne/ lub pragną Państwo umieścić informacje uzupełniające/linki nieobecne na stronie, prosimy o KONTAKT
 
strona główna | polityka prywatności | nota prawna | partnerzy | kontakt | mapa serwisu | REKLAMA
Projekty HVAC | turbiny wiatrowe | Forum OZE
Copyright © Agroenergetyka.pl | design: Projekty internetowe