Możliwości energetycznego wykorzystania biogazu z oczyszczalni ścieków jest ogromne. Polska posiada 1700 oczyszczalni przemysłowych i ok. 1500 oczyszczalni komunalnych. Przyjęte jest, że z 1 m3 osadu o zawartości 5 % suchej masy, uzyskuję się od 10 – 20 m3 biogazu.
Najlepsze efekty produkcji biogazu otrzymuje się w oczyszczalniach biologicznych. Oczyszczalnie ścieków mają wysokie zapotrzebowanie własne na energię cieplną oraz elektryczną dlatego odzysk część energii z biogazu ma istotny wpływ również na rentowność tych zakładów.
Rys. 1 Schemat instalacji biogazu w oczyszczalni ścieków w tychach.
Niestety w większości oczyszczalni ścieków, które zostały wybudowane po wojnie zrezygnowano ze względów finansowych z budowy komór fermentacyjnych i pozyskiwania biogazu. Jednak otwarta tlenowa fermentacja osadu czynnego okazała się w tych oczyszczaniach bardziej uciążliwa zarówno dal środowiska jak i mieszkańców pobliskich okolic. Od pewnego czasu obserwuję się powrót do starszych sprawdzonych technologii. W technologii tej fermentacja osadu czynnego wytrąconego ze ścieków: komunalnych, przemysłu mięsnego, przemysłu rybnego, rolno-spożywczego przeprowadza się w wydzielonych komorach fermentacyjnych (WKF). Gaz odprowadzany jest w sposób ciągły lub okresowy, następnie biogaz zostaje spalony w silniku wysokoprężnym dzięki czemu uzyskuje się energię elektryczną oraz cieplną.
Źródła:
Literatura:
1. Lewandowski W. 2006.: Proekologiczne odnawialne źródła energii. Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, wydanie 3, Warszawa.
2. Bogdanienko J. 1989.: Odnawialne źródła energii. Biblioteka Problemów, t. 290, Warszawa PWN.
3. Oleszkiewicz J. 1999.: Eksploatacja składowisk odpadów. Kraków.
4. Kujawski J. Kujawski O. 2005.: Biogazownie rolnicze – wysoce efektowna metoda produkcji energii z biomasy.
5. Grzesik K. 2006.:Wykorzystanie biogazu jako źródła energii. http://sknos.agh.edu.pl/zielone-prady2/referaty/K.Grzesik.pdf
6. Kruczek S. 2001.: Kotły. Oficyna wydawnicza Politechniki Wrocławskiej.Wrocław.
7. Kotowski W. 2006.: Do baku. Agroenergetyka. 4(18), s.33-35.