W poszczególnych krajach stosuje się różne nazwy handlowe paliwa rzepakowego, a mianowicie:
* Biodiesel, Raps-Diesel (Niemcy)
* Ekodiesel i Biodiesel (Austria)
* Diester (Francja)
* Bionafta, Ekonafta, Ekoester (Czechy i Słowacja)
Europejskim liderem w produkcji biodiesla są aktualnie Niemcy, za nimi plasują się Francja i Włochy.
Produkcja biodiesel'a w krajach UE w 2002 r. (w tys. ton)
Niemcy - 450
Francja - 366
Włochy - 210
Austria - 20
Dania - 10
Wielka Brytania - 3
Szwecja -1
Łącznie - 1,065 mln ton estrów
Źródło: Europejska Federacja Producentów Biodiesla z Brukseli
FRANCJA
Francuzi nazwali paliwo rzepakowe DIESTER (tj. diesel - ester). Diester jest szeroko i powszechnie używany przez zakłady petrochemiczne od 1993 roku. Jego naturalne cechy pozwalają przywrócić właściwości smarne oleju napędowego zawierającego niski poziom siarki. Stosuje się dwa stopnie inkorporacji:
maksymalnie 5% domieszka do oleju napędowego dostępnego powszechnie na stacjach benzynowych
30% domieszka do oleju napędowego stosowanego w transporcie miejskim, itp.
Prawie połowa oleju napędowego sprzedawanego na francuskim rynku zawiera 2-3-4% dodatek estru. Przepisy nie wymuszają specjalnego oznakowania takiego paliwa, dlatego przeciętny Francuz nie wie o zastosowanym biokomponencie w oleju napędowym.
Produkcja diestru stosowanego jako komponent do paliw i sprzedawanego na francuskim rynku bez akcyzy jest limitowana (w 2003 r. - 317.500 ton estru, w 2004 r. - 387.500 ton estru). Poszczególne zakłady mają przydzielone określone limity ilości paliwa, które są zwolnione z TIPP (odpowiednik podatku akcyzowego od paliw) w wysokości 0,33 Euro/litr estru (do 2003 roku 0,35 Euro/l)
Produkcję paliwa Diester(R) zapewniają cztery jednostki przemysłowe:
DICO w Grand-Couronne niedaleko Rouen (Seine Maritine)
ROBBE w Venette niedaleko Compiegne (Oise)
SIDOBRE SINNOVA w Boussens niedaleko Tuluzy (Haute-Garonne)
NOVAOL w Verdun
NIEMCY Jeszcze do niedawna biodiesel był wprowadzany na rynek niemiecki tylko w postaci czystej 100% RME, co było uwarunkowane przede wszystkim ulgami w podatku akcyzowym. Zatwierdzone już propozycje rządu niemieckiego dopuszczają zwolnienie także estrów wprowadzanych w postaci komponentu do paliw.
Jeszcze w 1997 r. moce produkcyjne wynosiły ok. 100 tyś. ton, ale już w 2003 r. pozwalały na produkcję ok. 1 mln ton biodiesla rocznie.
Sprzedaż biodiesla w Niemczech Szacuje się, iż w niemieckich fabrykach wyprodukowano w 2003 r. ok. 550 tys. ton biodiesla. Obecnie ponad 1600 stacji paliw oferuje paliwo rzepakowe w cenie ok. 10% niższej niż tradycyjny olej napędowy.
WŁOCHY
System włoski jest oparty na limitowaniu ilości biodiesla zwolnionych z akcyzy. W 2001 r. 125.500 ton estru podlegało całkowitej defiskalizacji. Poszczególne fabryki mają przydzielone określone ilości możliwe do odpodatkowania. Stosuje się dwa stopnie inkorporacji 5% i 30% (podobnie jak we Francji). Włoski częściej niż w innych krajach stosują ester do ogrzewania budynków.