W chłodniach wentylatorowych ciąg sztuczny wytwarzany jest najczęściej przez wentylator osiowy śmigłowy, umieszczony w górnej części chłodni nad wodorozdziałem. Nad zraszalnikiem natomiast umieszcza się żaluzje - eliminatory, zatrzymujące unoszone silnym prądem powietrza kropelki wody ograniczając w ten sposób straty unosu.
Zasada działania chłodni wentylatorowej
Na rys. 1 przedstawiono przekrój chłodni dyfuzorowej, gdzie wentylatory o średnicach wirników od 12 do 26 m i wydajności do 5000 m3/h są napędzane silnikami indukcyjnymi za pośrednictwem przekładni zębatej stożkowej i sprzęgła hydraulicznego, umożliwiającego obok, łagodnego rozruchu także ekonomiczną regulację wydajności wentylatora, a tym samym temperatury wody chłodzącej.
Inną odmianą chłodni wentylatorowych są chłodnie wentylatorowe sekcyjne (celkowe), które składają się z co najmniej kilku sekcji o wydajności do kilkuset m3/h, połączonych w jedną budowlę w jednym lub w dwóch szeregach.
Wentylatory o średnicy wirnika 2 do 8 m i wydajności od 30 do 400 m3/h są napędzane silnikami indukcyjnymi umieszczonymi nad zraszalnikiem.
Temperaturę wody można regulować jedynie przez wyłączenie pewnej liczby wentylatorów.