Agroenergetyka.pl

Energetyka, OZE w sieci: GoldenLine - Energetyka
Blog energetyczno - paliwowy
 
 
strona główna  Zarejestruj się  Ogłoszenia  Forum  Kontakt z Redakcją 


Artykuły
ENERGIA SŁONECZNA
 

Energia słoneczna - sposoby wykorzystania

Data: 2009-02-01
Szacunkowy stopień pokrycia zapotrzebowania na podgrzewanie ciepłej wody użytkowej energią słoneczną przy wykorzystaniu prawidłowo dobranej i wykonanej instalacji.


Słoneczne systemy grzewcze (występujące również pod nazwą zestawy solarne bądź systemy solarne) umożliwiają wykorzystanie energii słonecznej do ogrzewania ciepłej wody użytkowej, pomieszczeń oraz basenów. Budowane są one na bazie kolektorów słonecznych. Kolektory słoneczne (potocznie znane również jako solary czy baterie słoneczne) absorbują ciepło promieniowania słonecznego, dzięki czemu ogrzewany jest czynnik roboczy (ciecz robocza), który przepływa przez kolektor. Po ogrzaniu w kolektorze, ciecz robocza przepływa przez wężownicę (wymiennik ciepła) w bojlerze, gdzie oddaje ciepło, ogrzewając także wodę w zbiorniku. Następnie ciecz przepływa po raz kolejny przez kolektor, gdzie zostaje ponownie nagrzana. Kolektory słoneczne na ogół stosuje się do ogrzewania wody użytkowej (istalacje c.w.u.), ale nie tylko. Za pomocą kolektorów słonecznych można również ogrzewać wodę w basenach, a nawet pomieszczenia.


Słoneczne instalacje grzewcze - kolektory słoneczne są najważniejszą częścią słonecznej instalacji grzewczej. Do pozostałych elementów słonecznej instalacji grzewczej należą:
Zbiornik na wodę – może to być dowolny, typowy bojler z wymiennikiem ciepła. Jeżeli kolektory słoneczne mają być podłączone do tego samego zbiornika co piec c.o., potrzebny będzie zbiornik z dwoma wymiennikami ciepła. Bojlery produkowane specjalnie na potrzeby słonecznych instalacji grzewczych umożliwiają podłączenie minimum dwóch, a czasami nawet trzech źródeł ciepła (3 wymienniki ciepła), np. kolektory słoneczne, piec c.o. i pompa ciepła.
Wymiennik ciepła – to bardzo ważny element całej instalacji. Wymiennik to spiralna, żebrowana rura (najczęściej miedziana), umieszczona w zbiorniku wody. Przepływa przez nią ciecz robocza, która ogrzewa przy tym wodę w zbiorniku.
Pompka obiegowa – co prawda można wykonać instalację o obiegu grawitacyjnym, ale efekty są lepsze w instalacji z obiegiem wymuszonym. Pompka pompuje ciecz roboczą przez kolektory słoneczne i wymiennik ciepła.
Regulator – steruje całością i włącza pompkę, gdy temperatura w kolektorze jest wyższa niż temperatura wody w zbiorniku oraz wykonuje inne funkcje regulacyjne

Kolektory słoneczne są przystosowane do montażu na dachu o spadku 25-60o oraz na powierzchni płaskiej. Poprzez odpowiednio dopasowaną konstrukcję mocowania kąt pochylenia kolektora można korygować. Konstrukcje stosowane do mocowania kolektorów wykonywane są aluminium i stali nierdzewnej lub z kształtowników stalowych cynkowanych ogniowo i łączonych ze sobą śrubami. Są to konstrukcje, do których dobierane są inne elementy właściwe dla wybranego miejsca na dachu, jego konstrukcji i rodzaju pokrycia.

Aby optymalnie wykorzystać energię promieniowania słonecznego przez kolektory konieczne jest odpowiednie ich ustawienie. Ustawienie to określa się przez: kąt nachylenia i kąt azymutu kolektora.

Kąt nachylenia kolektora alfa jest to kąt pomiędzy płaszczyzną poziomą i kolektora.

Absorber odbiera największą ilość energii, gdy płaszczyzna kolektora ustawiona jest prostopadle do promieni słonecznych. Ponieważ kąt padania promieni słonecznych zależy od pory dnia i roku, płaszczyzna kolektora powinna być ustawiona odpowiednio do położenia słońca podczas okresu występowania największego napromieniowania. Kąt pochylenia kolektora powinien wynosić 25 – 60st. W Polsce optymalny kąt pochylenia mieści się w granicach 30 – 45st, przy czym dla instalacji typowo letnich (baseny kąpielowe), zalecane są niższe wartości kąta alfa

Kąt azymutu wynosi 0st. gdy płaszczyzna kolektora skierowana jest na południe. Czyli kąt azymutu jest to odchylenie płaszczyzny kolektora od kierunku południowego.

W południe promieniowanie słoneczne jest najintensywniejsze i kolektor ma najlepsze osiągi. W praktyce dopuszcza się odchylenie kąta azymutu w granicach ±45st, co powoduje zmniejszenie uzysków energetycznych o ok. 10%.
 
strona główna | polityka prywatności | nota prawna | partnerzy | kontakt | mapa serwisu | REKLAMA
Projekty HVAC | turbiny wiatrowe | Forum OZE
Copyright © Agroenergetyka.pl | design: Projekty internetowe