Jeśli chodzi o klasyfikację małej energetyki wodnej, nie jest ona tak oczywista i jednoznaczna. Najczęściej jest stosowany następujący podział:
mikroenergetyka wodna, do której zalicza się obiekty o mocy zainstalowanej do 50 kW
minienergetyka wodna obejmująca obiekty o mocy 50 kW do 1 MW
mała energetyka wodna, z mocą zainstalowaną od 1 MW do 15 MW
Występujące różnice w podziale zależą od stopnia rozwoju poszczególnych krajów.
Elektrownie te dzieli się ponadto w zależności od wysokości spadu na trzy kategorie:
niskospadowe 2-20m
średniospadowe 20-150m
wysokospadowe powyżej 150 m
MEW mogą wykorzystywać potencjał niewielkich rzek, rolniczych zbiorników retencyjnych, systemów nawadniających, wodociągowych, kanalizacyjnych, kanałów przerzutowych. Konstrukcja urządzeń hydrotechnicznych w MEW jest zawsze nieskomplikowana. Również budynki małych elektrowni mają niewielkie gabaryty. Całość wyglądem niczym nie różni się od zwykłych budynków gospodarczych.
Obecne tendencje są aby nie ograniczać wyposażenia elektrycznego, które stanowi tylko 3-10% całkowitych kosztów inwestycyjnych, a wręcz tak je rozbudowywać, aby obiekt mógł być całkowicie zautomatyzowany.
